از جمله بافندگان طراز اولی است که بیشتر به بافت قالیچه های لچک ترنج به سبک کلاسیک همراه با برگ و گل اسلیمی گلدار و گلدانی مبادرت می نموده است. در سال 1277 یک فرش با 45 گره در 10 سانتیمتر و دسته های گل سرخ در داخل گلدان هایی به اشکال مختلف تمام فرش را زینت بخشیده، به نحوی که تنوع در ارائه شکل گلدان ها، قالی را از یکنواختی بیرون آورده است. این قالی از جمله قدیمی ترین قالی های کرمان محسوب می شود که توسط استاد حسین کرمانی طراحی شده بود. یکی دیگر از طرح های شیخ حسین کرمانی ترسیم لوزی هایی است که داخل آن گل و برگ بوده است. طرح پنج ترنج با گل های رز در سال 1301 توسط حسین کرمانی طراحی شد.

موزه فرش ایران در تاریخ بیست و دوم بهمن 1356 استقرار یافت و درهای موزه برای نمایش این هنر گشوده شد. نمایش فرش ایران، گرچه طی سالیان دراز به صورت هدیه یا فروش راه به سرزمینهای خارج باز کرده بود، ولی نخستین بار در سال 1873 (1293 هـ.ق) رسما در نمایشگاه جهانی وین به نمایش در آمد و در سال 1891 (1311هـ.ق) اولین و بزرگترین نمایش بین المللی فرش در وین برپا شد. از آن پس فرش ایران در اغلب نمایشگاههای جهانی به نمایش در آمد.
پژوهش در سوابق،تحولات و کیفیت تاریخی هنر و صنعت فرش، خاصه در ایران، گردآوری و خریداری نمونه قالیهای دست باف ایرانی، برگزاری نمایشگاههای دایمی و موقت از فرش ایران از اهداف این موزه به شمار می آید.
مجموعه موزه فرش ایران شامل با ارزش ترین نمونه های قالی ایران از اواخر قرن نهم هـ.ق تا دوره معاصر است. این مجموعه به طور اخص، گزیده ای از هنر فرش ایران را که در میان فرآمده های سده 13 هـ.ق (19 میلادی9 است در بر می گیرد.
ساختمان موزه فرش ایران با معماری چشمگیری که آذینهای نمای بیرونی آن شبیه دار قالی است در کنار پارک لاله تهران بنا شده است. سطح نمایشی موزه، مساحتی برابر 3400 متر مربع را در بر می گیرد که شامل دو تالار است و برای نمایش انواع مختلف قالیهای دست باف و گلیم مورد استفاده قرار می گیرد.

ابوالفتح لطیفی،مشهور به استاد ابوالفتح رسام عرب زاده،یکی از چهره های برجسته هنر فرشبافی ایران است.او در سال 1293 شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد.پدرش حسین زیدی لطیفی مقلب به «سید عرب» از شاگردان کمال الملک بود که با نقاشی و طراحی فرش امرار معاش می کرد.وی از اعراب زیدی بود که سه نسل قبل از حجاز مهاجرت کرده بودند و به این جهت به سید عرب معروف بود.
رسام از همان کودکی،در دامان پدر با طرح و رنگ آشنا شد. دوران کودکی را چنان که مرسوم بود در مکتبخانه گذراند. در فضای سرد و مرطوب مکتب،قرآن و الفبا آموخت و بدین منوال سالهای اولیه زندگی اش سپری شد.تحصیل در «مدرسه ادیب» تهران و «رشدیه» تبریز و بعدها در «هنرستان تبریز» و «صنایع مستظرفه» مراحل بعدی است که در جوانی طی کرد.
از کارهای اولیه استاد رسام عرب زاده، بافت فرشی از چهره یک سرشناس،نمونه ای موفق از تلاشهای اولیه اوست در همین دوره طرحی را به نام والس دولاو (Valce delave) از گوبلنهای فرانسه اقتباس کرد و آن را برای بافت به صورت فرش طراحی نمود اما با شروع بافت فرش متوجه شد که از رنگها اطلاع چندانی ندارد.به کمک دوستی که در یک کارخانه آلمانی به رنگرزی اشتغال داشت از فوت و فن رنگرزی مطلع گشت.سپس به مدد آنچه آموخته بود،فرش مذکور را با نام« رقص فرشتگان» به پایان رساند.
دو نمونه از فرشهای استاد عرب زاده بعدها در حراج هلال احمر(برای کمک) به فروش رسید و نام عرب زاده بیشتر از هر موقع دیگری بر سر زبانها افتاد.
استاد عرب زاده پس از تجربه کردن هنر کاریکاتور و بافت آرم های کمپانیهای مختلف، منحصرا به بافت قالی وقالیچه پرداخت.در این مرحله از فعالیت،بدعت و نوآوریهای او در طراحی و بافت فرش آغاز شد.نخستین جلوه های ابتکار او،نقش پردازی بر مبنای اصول جدید طراحی بود،ماندد رعایت مقیاس و اندازه ها.اما ویژگی بارز او بهره گیری از طرحهایی است که نقش غلط نامیده می شود.
این طرحها ترکیبی از نقشهای متفاوت با نظام متعارف و مغایر با سنتهای رایج است.چون شیوه را یج بافت نیز پاسخگوی نقش پردازیهای او نبود،آرام نگرفت و در چنبره بافت و گره سنتی وا نماند.اندیشید و با سختکوشی بسیار به «گره آویز» و دستاوردهای دیگری رسید.
دهه چهل و پنجاه،دوران شکوفایی هنر رسام در طراحی و بافت قالی بود.او پس از سالیانی مدید،زحمت و تلاش،پخته در کوره تجارب و با کولباری غنی از اندوخته های بایسته،آثاری شگفت و بدیع پدید آورد که همتای نمونه های برجسته میراث تاریخی ایران در هنر فرشبافی است.
نمایش آثار استاد رسام عرب زاده در کارگاه خصوصی(1345)،خانه آفتاب (1352) و انیستو گوته(1353) با استقبال عمومی گسترده ای روبرو شد.درسال 1354،عده ای از مسئوولان شرکت سهامی فرش ایران از کارگاه عرب زاده بازدید کردند و او را به همکاری در شرکت مذکور دعوت نمودند ولی او نپذیرفت و خود را درچار چوب رسوم اداری مقید نکرد ولی از راهنمایی دریغ نورزید.مجموعه واژگان فرش که با نام دستورالعمل اصطلاحات امور تولیدی فرش وبا همکاری او وتعدادی از کارشناسان مجرب شرکت فرش تدوین شد یکی از همکاریهای ذیقیمت او با شرکت مذکور است.در سال 1356 بعد از گشایش موزه فرش ایران با مقامات و کارشناسان این موزه ارتباط نزدیک داشت و نظرات مشورتی خود را در مورد عرضه آثار نفیس فرش ارائه می داد.
استاد عرب زاده در دو دهه اخیر ضمن طراحی و بافت فرش،در گسترش حرفه قالیبافی و پیوند آن با جنبه های هنری،نقش ارزنده ای ایفا کرده و شاگردان بسیاری را پرورش داده است.او علاوه بر کاربرد چهار گره به جای یک گره (آویز) دو نوع بافت فرش را با زیبایی و استادی تجربه کرده است و به دنیای فرشبافی تقدیم داشته است.این دو روش بافت عبارتند از:
الف-رجشمار توامان:یعنی فرشی مثلا با رجشمار 75 داخل فرش دیگری با رجشمار 25.نمونه این بافت در فرشی که آن را «خزان» نامیده است دیده می شود.
ب-نوع بافت توامان:یعنی قسمتی از دستبافته به صورت «فرش» است و قسمتی دیگر به صورت «گلیم»نمونه این دستبافته تابلوی زیبایی است که آن را« شب تاریک و بیم موج» نامیده است.
در مورد طرح ونقشه قالی،آثار عرب زاده با خلاقیت و روش هنرمندانه که خاص خود اوست با استفاده از حال و هوای دنیای نقش و نگار و عرفان ایرانی تجسم یافته است.در آثار عرب زاده اشاره نگاره ها نمادین است که در مجموع از سنتی ریشه دار مایه می گیرد. استفاده از مينياتور ايراني در كار عرب زاده زياد به چشم مي خورد و براي نقش پردازي هايش الهام او از اشعار نغز و داستانهاي دل انگيز وطنش تمام شدني نيست.
شگفتي و اوج خلاقيت عرب زاده در اين است كه او با حفظ تمام ميراثهاي هنري و رازو رمزهاي اصالت قالي ايران، دست به خلاقيت و نوآوري مي زند درون حال و هواي دل انگيز نقوش قالي ايران، دنياي بديع نگاره ها و رنگهاي خود را مي سازد كه هيچ يك از اصل و درون مايه اصلي هنرقالي ايران خارج نيست و غناي خاصي را به اين هنر ارزاني مي دارد.هماهنگی نگاره ها و رنگها در آثار عرب زاده چه به صورت به هم پیوسته و چه گسسته حال و آنی برای تماشاگر می طلبد،چه در نقشی که دارد و چه در رنگی که به خود می گیرد و شاید اعجاز و قدرت آفرینندگی عرب زاده در همین است که مایه های سنتی و بومی را در سطح جهانی و بشری تبیین می کند و قلم رسام و خلاق خود را که از آن بوی خوش «آشنایی» می آید تا افقهای دور دست بر می کشاند و این جاست که «نبوغ» زاده می شود و سخن استاد محمد حسین شهریار مصداق واقعی می یابد که:
عرب زاده طراح قهار فرش،
نبوغ شگفتی است در کار فرش
استاد رسام عرب زاده، در اكثر سيمنارهاي داخل و خارج از كشور حضور فعال داشته است. او با سخنراني ها و نوشته هاي پراكنده خود براي تعالي اين هنر و صنعت ملي رهنمودهاي سازنده اي ارائه كرده است. مطبوعات پنجاه ساله اخير ايران مملو از مصاحبه ها و گفتارهاي اين استاد است. سرشناسه کردن مصاحبه های این استاد خود یک کتایشناسی خاصی را لازم دارد. تعداد زیادی از استادان والامقام،اندیشمندان و هنرمندان معاصر،نظرات خود را در لابلای دفتر خاطرات استاد رقم زده اند. بررسی این دفتر نمایانگر اعجاب تمام کسانی است که از کارگاه استاد عرب زاده دیدن کرده اند. شاعران بزرگ معاصر چون:شهریار،فریدون مشیری،مهرداد اوستا و تعداد بی شمار دیگر در وصف استاد عرب زاده اشعار نغزی سروده اند که همگی ماندنی و اثر گذارند.

استاد "عباس نژاد کمالی راوری" از پیشکسوتان رنگرزی ایران است که در سال 1313 در راور کرمان دیده به جهان گشود.

خانواده کمالی کشاورز بودند وی نیز دوران نوجوانی را در کنار تحصیل با کشاورزی گذراند و اندک اندک در چند سفر به مشهد و کرمان فعالیت‌های تجاری محدودی را در زمینه نخ و پشم آغاز کرد. زنده یاد استاد علیرضا یزدان پناه از قضای روزگار یکی از مشتریان استاد عباس‌نژاد می‌شود و از این مرحله به بعد سرنوشت وی دگرگون می‌شود.

استاد یزدان پناه در آغاز شاگرد خود را به برپایی چند دار قالی ترغیب می‌کند و خود وظیفه رنگ‌آمیزی خامه ها را برعهده می‌گیرد و کم‌کم با بروز استعدادهای شاگرد و گسترش حجم کار، رنگرزی نیز به شاگرد واگذار می‌شود.

عباس نژاد با بهره‌گیری از دانشی که فراگرفته و با استفاده از ابتکارهای ذوقی خود، نیازهای کارگاه را به خوبی برآورده می‌سازد و به تدریج مورد مراجعه دیگر تولیدکنندگان فرش نیز قرار می‌گیرد.

دست تقدیر دیگر بار وی را با فرزانه‌ای دیگر به نام استاد "حبیب ا... کمال زاده" که از طراحان بنام کرمان بود آشنا می‌کند و از اندوخته‌های این استاد نیز بهره بسیار می‌برد.

استاد در سال 1340 به مشهد مقدس مهاجرت می‌کند و در کارگاه‌های رنگرزی متعددی مشغول کار می‌شود و چنان شهرتی می‌یابد که با گشایش شرکت فرش آستان قدس رضوی از وی به عنوان استاد کارگاه رنگرزی دعوت به کار می‌کنند. استاد می پذیرد و سال‌ها در این کسوت به فعالیت می‌پردازد.

مرکز ملی فرش ایران طی آیینی که در روز شنبه 15 دی‌ماه سال 1386 برگزار کرد از این استاد پیشکسوت رنگرزی در کنار برخی دیگر از هنرمندان این عرصه تجلیل کرد.

هر چند ز روی کریــمان خجلیم
غم نیست که پرورده ی این آب و گلیم
در روی زمین نیست چو کرمان جایی
کرمان دل عالم است و ما همه اهل دلیم
در روزگاری که بسیاری از سنت های حسنه گذشته،به دلایلی از جمله مشلغه های روزمره رو به فراموشی نهاده به وفوورشاهد آن هستیم که بسیاری از شخصیت های برجسته پس از مرگشان آنچنان شناخته و قابل تکریم می شوند که انگار در روزگار حیاتشان اینگونه شایسته تکریم نبوده اند.و بی شک اگر روند دنیا به ادامه حیات آنان مقدر بود هرگز چنین شناختی از آنان صورت نمی گرفت و اینگونه شناخته نمی شدند. ومتاسفانه سنت های حسنه امروزی ما در مورد این افراد بعد از مرگ آنان به کار گرفته می شود.که این موضوع در جای خود بسیار جای سوال دارد.
اما در دیار و استان ما بسیاری از اینگونه افراد بزرگ اما گمنام را،همان مردم ساده ای تشکیل می دهند که از محله های قدیم کرمان چون محله گودال وخواجه خضر و مشتاق تا دهستان های دوردستی چون پاریز برخاسته اند.و در عرصه علم و فرهنگ و هنر درخشیده اند.
یکی از این شخصیت ها که امروزه به چنین سرنوشتی دچار است و با وجود توانایی های بالا کمتر شناخته شده، احمد رستگاری از طراحان معاصر فرش راور است که از نسل سوم طراحان کرمانی به شمار می رود و توانسته در اولین جشنواره طرح ونقش فرش دستباف جنوب شرق کشور که به همت سازمان صنعت معدن وتجارت استان کرمان در خرداد ماه 92برگزار شد رتبه دوم رشته رنگ آمیزی ونقطه گذاری کلاسیک نقشه فرش را بدست آورد.به همین بهانه فرصتی دست داد و ساعتی در کنار این هنر مند و راوری اهل دل بودیم.
وی در ابتدا از خود و خانواده اش گفت و اینکه درسال1318خورشیدی در راور به دنیا آمده و پدرش علی رستگاری از تولید کنندگان سرشناس فرش راور بوده و او از کودکی در کارگاه پدرش به عنوان نقش خوان فعالیت می کرده و از همان ایام شوق وذوق نقاشی را در سر داشته است و در کنار آن نیز تحصیل را در مدرسه اکابر فرا گرفته واز 14سالگی شعر سرودن را نیز آغاز کرده و تا امروزحدود شش هزار بیت سروده است.
استاد رستگاری در ادامه از نوجوانی اش گفت و تعریف کرد که در نوجوانی به ناگهان دچار پا درد شدید و عدم توانایی در راه رفتن می شود وپس از اینکه در منطقه راور موفق به درمان او نمی شوند به کرمان منتقل می شود وبه مدت100 روز در بیمارستان شاه ومدتی هم در بیمارستان ارجمند کرمان بستری می شود ولی هرگز به طور کامل مداوا نمی شود و تا به امروز یادگار آن روزها را به همراه خود دارد.
او در ادامه تعریف کرد که در ابتدای کار،طراحی فرش را از کسی نیاموخت وپس از اینکه به طور حرفه ای در طراحی فرش وارد شد تنها به مدت سه ماه نزد استاد عباس نژاد سروری از طراحان بنام کرمان به شاگردی می پردازد وپس از آن به راور برگشته و در کار طراحی فرش به فعالیت می پردازد و حتی در برهه ای از زمان تنها طراح فعال و خلاق فرش در منطقه راور می شود.
او در ادامه کمی هم از اوضاع نابسمان مدیریت در فرش کرمان و راور هم گلایه کرد به ضربه های آن بر بازار حرفه ی طراحی فرش اشاره کرد وگفت که تا سال1372به طور متناوب وجدی به کار طراحی فرش فعالیت داشته اما از آن ایام با ورود فراگیر دستگاه های چاپ رنگی به بازار ،حقوق او نیز مانند سایر طراحان کرمان نقض شد و او نیز به ناچار دست از کار به صورت حرفه ای کشید وپس از آن تنها برای دوستان وآشنایان وگاهی هم دل خویش طراحی می کند.
او در ادامه از سبک های و روش های کارش گفت و اشاره کرد که تقریبا در تمامی سبک ها و طرح های فرش کرمان کار کرده و در این زمینه نیز دارای شاگردانی بوده است. همچنین ادامه داد که در تمام دوران فعالیت حرفه ای خود تنها برای مردم عادی کار کرده وهرگز با شرکت های مرتبط با فرش فعالیت نکرده است.
او همچنین اشاره کرد که از همان ابتدای طراحی در کار بافت فرش هم فعالیت داشته وبه طبع آن مدتی هم به حرفه رنگرزی پرداخته است.و خوشبختانه امروز با حدود74سال سن با شادابی کامل درپشت دار قالی به کار بافندگی مشغول است.در اینجا بود که به واقع فهمیدم اساتید واقعی و کارشناسان خبره فرش را باید از بین همین گونه افراد و در کنج همین کارخانه های قدیمی فرش پیدا کرد .
استاد رستگاری در پایان کمی از خاطرات خود و تولید کنندگان قدیم فرش در راور برایم تعریف کرد.که بسیار شنیدنی وجالب بود.
بیش دو ساعت می شد که با سوالاتم استاد را به حرف گرفته بودم وقتی به خودم امدم دیگر دلم نیامد بیش از این استاد را خسته کنم وبه ناچار خطی بر روی دیگر سوالاتم کشیدم وبه امید دیداری دیگر از استاد احمد رستگاری خداحافظی کردم.
راستش احمد رستگاری راوری را نمونه ای از اهالی فراموش شده هنر دیدم که کمتر مورد توجه این جامعه قرار گرفته و بی شک همانند استاد در این جامعه بسیار داریم که چنین فراموش شده اند.و بی شک لایق هزاران بار تجلیل می باشند. چون به قول معروف "آفتاب بر آن دست بوسه می زند که این چنین،روشنای هنر را به تاریخ سپرد..."

مرحوم عباس خان نخعی یا "یاور " یکی از فرماندهان نظامی راور و از بزرگان صنعت فرش دستباف ایران وکرمان به شمار می رود.او در راور به قدرت رسید و پس از آن دست به اقدامات موثری در این ناحیه زد که تعدادی از آثار او هنوز به صورت آثار تاریخی برجای مانده است.

او در زمینه تولید فرش نیز در راور فعالیت می کرد و پس از کناره گیری از امور نظامی در روستای خیرآباد ساکن گردید وبیشتر هم خود را صرف توسعه قالیبافی وکشاورزی نمود.

او در زمینه تولید فرش همواره با اربابان بزرگ منطقه کرمان درگیر بود.وبرای اینکه قالی هایش شاخص باشند در حاشیه هریک از قالی ها نام خیرآباد راور را می بافت تا یک علامت مشخه برای قالی ها او باشد.وی تا پایان عمر در کار تولید فرش فعال بوده است.و در سال1315بر اثر سانحه رانندگی به هنگام بازگشت به راور در حوالی رفسنجان در گذشت.

مرحوم محمود رسولی یکی از طراحان خلاق و برتر فرش کرمان است که سال ها در این عرصه هنر آرایی کرد.او فرزند حسین رسولی از طراحان بزرگ فرش کرمان است که در سال1285خورشیدی در راور متولد شد. وی از کودکی در کار نقاشی صورت فعالیت داشت و در هرگونه سبکی هنرآرایی کرده است. او قبل از افتتاح شرکت فرش با کمپانی های خارجی همکاری داشت وبعد از انتقال مایلمک این شرکت ها به شرکت فرش به همکاری با آن شرکت پرداخت.

همچنین خودش در رابطه با شروع به کار طراحی فرش چنین گفته است:

"استاد من ابوی خودم بود،شاگردی کس دیگر را نکردم،اول که من کار را شروع کردم،در قلمرو گراوررسازی ونقاشی بود.پدرم به من گفت:نقش صورت را خوب کار می کنی اما عکاس بهتر از شما چهره پردازی می کند خوب است وارد هنر نقاشی قالی شوی.و از همین جا به اقلیم نقش قالی پای گذاردم.20سال قبل از افتتاح شرکت سهامی فرش ایران من در همین شرکت فرش کار می کردم که به نام چهار اداره خارجی بود."

او همچنین استاد چند نفر از طراحان حال حاضر کرمان بوده که ماشاالله خان افغان زاده و برادرش از جمله شاگردان او بوده است.

این لقب به مرحوم محمد ارجمند،تاجر پر تلاش و کارفرمای خستگی ناپذیر قالی کرمان داده شد مردی که با زحمات شبانه روزی و استعداد و خلاقیت هنری،توانست فرش کرمان را به جهانیان بشناسد و کاخ های شاهان را به زیور و زینت این صنعت گرانقدر که هنر کوخ نشینان کرمانی است بیاراید.
مرحوم ارجمند،روزگار کودکی و نوجوانی را در بستری از رنج ها و سختی ها گذراند،در جوانی برای امرار معاش به شغل نقاشی فرش روی آورد،پس از چندی بفکر حضور در عرصه بافت فرش افتاد و با بر پا کردن یک دار قالی،کار خود را آغاز کرد.ساعات کار او از طلوع آفتاب شروع می شد وتا پاسی از شب گذشته ادامه می یافت و در تمامی این مدت با بهره گیری از آگاهی های نقش و طرح،به تهیه نقشه هائی بدیع،با رنگ های چشم نواز پرداخت و ضمن استفاده از بهترین مصالح مورد نیاز و رنگ های ثابت،به تدریج تعداد دارهای قالی خود را افزایش داد و همزمان با بالا بردن کمیت،بر کیفت کار خود نیز افزود،و به زودی قالی های بافت او به آستان مقدس رضوی-آستانه حضرت معصومه-کاخ سفید آمریکا-کاخ بوکینگهام انگلیس راه یافت،و سرانجام وقتی در سیزدهم آبان 1347 شمسی در یکی از بیمارستانهای نیویورک بدرود حیات گفت،رادیو برلین آلمان اعلام کرد«محمد ارجمند،سلطان قالی جهان،در گذشت» جنازه آن مرحوم به کرمان حمل شد و در ضلع جنوب غربی بیمارستان که به عنوان نمازخانه نیز استفاده می شود،به خاک سپرده شد.