خاستگاه مکتب اصفهان ناشی از دو مکتب قبل از خود است:مکتب تبریز ( در زمان شاه اسماعیل صفوی و شاه تهماسب صفوی) و مکتب تیموریان ( در زمان تیموریان) که این همه زیبایی،هنر و ذوق یکجا پس از سال 1006 با آمدن شاه عباس به اصفهان روی آورد. به این ترتیب شاه عباس اول وجانشینان وی وارث هنرهای کاملا بالغی شدند که بین هنرمندان ایرانی در مدتی بیش از یک قرن پیشرفت شایسته ای کرده بود ولی استمرار و تکامل افزون تر این هنر معطوف به ایجاد ثبات سیاسی در کشور،علاقه داشتن مفرط به هنرهای صناعی و اسلامی با پشتوانه مذهب تشیع توام با حمایت از هنرمندان وتجارت و ارتباط آن با دنیای خارج به ویژه اروپا داشت.
از این رو،اصفهان نه تنها از نظر تاسیسات شهری و ساخت ابنیه ومساجد به عنوان یکی از بزرگ ترین شهرهای اسلامی قلمداد گردید بلکه به علت تجمع هنرمندان،دانشوران،جهانگردان و سفرنامه نویسان در این شهر به محل و مکتبی تبدیل گشت که بعدها به راه و رسم و سبکی که از خود باقی گذاشت به «مکتب اصفهان» اشتهار یافت.

استان کرمان یکی از باسابقه‌ترین مناطق‌ گلیم‌بافی‌ در‌ ایرانبه شمار مـی‌رود کـه صـرف نظر از عشایر و روستاییان،بسیاریاز زنان و دختران شهرنشین نیز‌ به این کار مشغولند.برخورداریاز تنوع قومی با فـرهنگ‌های بافندگی مختلف و وجود مواد‌ اولیه بومی همواره بستری مناسب‌ جهت‌ رشد و احیای این هـنر در این استان پدید آورده است.گلیم«شیریکی پیـچ»یا«سوزنی»یکی ازشـاخص‌ترین دستبافته‌های عشایر و روستائیان این استان محسوب می‌شود که با سابقه‌ای چند صدساله در سنت‌های بافندگی عشایرکرمان به خصوص افشارها‌ و بچاقچی‌ها ریشه دوانده است.ظرفیت بالای هنری و کاربردی این گلیم طی چند دهه گذشته تولیدکنندگان بسیاری را بـه سمت قطب‌های اصلی تولید این محصول(مناطق سیرجان و بافت)سوق داده،به‌طوری که امروزه تولیدات این منطقه سهم‌ عمده‌ای‌ از مصارف داخلی و صادرات خارجی را به خوداختصاص داده است.بررسی تولیدات این منطقه گویای آن است که طی سال‌های گذشته هم پا بـا ازدیـاد تقاضا،روند سنتی تولید این دستبافته‌ها دستخوش تغییرات زیادی‌ شده‌ است که تنوع‌طلبی درطرح و نقش‌های مورد کاربرد از مهم‌ترین آن می‌باشد.طرح و نقش این دستبافته‌ها آمیزه‌ای از طرح‌های اصیل گلیم‌بافی عشایر کرمان و طرح‌های برگرفته از سنت‌های نقش‌اندازی قـالی‌بافی افـشاری‌باف کرمان‌ به‌ شمار می‌رود که در چند سال گذشته به جهت همه‌گیری گلیم‌بافی از فرش‌بافی به این هنر ورود پیدا کرده است.این مقاله برمبنای مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی به مطالعه مهم‌ترین طرح‌های مشترک‌ بین‌ گلیم‌بافی‌ و فـرش‌بافی بـراساس اشتراکات و افتراقات موجود‌ پرداخته‌ است.

واژگان کلیدی:

(فرش افشاری‌باف،گلیم شیریکی‌پیچ،طرح ونقش)

در این مقاله نقش مایه گنجشک با توجه به باورهای مردم هرسین مورد بررسی قرار می گیرد.
گنجشک به پرندگان خانواده گنجشکیان گفته می‌شود که خود در راسته گنجشک‌سانان می‌گنجند.گنجشک خانگی،معروفترین گونه گنجشک است که در تعداد بسیار زیاد در تمامی قاره‌های جهان و عمدتأ در مناطق شهری زندگی می‌کند. گنجشک‌ها را نزدیک‌ترین حیوان وحشی به انسان توصیف می‌کنند.و همین عوامل باعث شده تا گنجشک در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان عضوی از خانواده و یا حداقل عامل ایجاد خیر و برکت در یک خانواده به شمار رود.
در تحقیق پیش رو به بررسی نقش گنجشک در گلیم هرسین کرمانشاه پرداخته می شود.

فرش یک عنصر تزیینی و کاربردی است که در طول تاریخ هم جنبه تزیینی و هم کاربردی داشته است.اما در طول چند سال اخیر به دلیل تغییر در شیوه های زندگی و به طبع آن معماری فرش کمتر مورد توجه قرارگرفته اما موارد در طرح و رنگ فرش وجود دارد که اگر شناخته شوند می توان فرش را به عنوان عنصر اصلی دکوراسیون داخلی یک منزل معرفی کرد که در این تحقیق به مواردی از آن اشاره شده است.

هنر فرش ایران یکی از اصیل ترین هنرهای ایرانی است که تا به امروز به یادگار مانده و هنوز هم بازار بسیار عالی دارد.فرش ایرانی در طول دوران چندین هزار ساله خود فراز و نشیب های بسیاری را داشته و ﻃﺮاﺣﯽ ﻓﺮش ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد ﻓﺮش ﺗﺤﻮﻻت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ و از نوع ذهنی باف به پیشرفته ترین و در عین حال سنتی ترین نوع خود در زمان حال رسیده است.در این مقاله در مورد مسائلی چون پیاده کردن نقشه،رنگ و نقطه کردن،طراحی کامپیوتری،طرح های فرش و… بحث شده است.

مطلب مهم و قابل اشاره که در برخی آثار بهزاد و شاگردانش به چشم می خورد نقش فرش دست باف است که در این تابلوها به وضوح قابل رویت است.این نقوش که بعدها مورد بحث و استناد پژوهشگران هنر فرش قرار گرفته است با نگاره های هندسی،بندی،گل و بوته ای،ترنجی،اسلیمی ساده و طرح های گیاهی تزیین و ترکیب یافته اند. در این مقاله چند نمونه به طور مثال آورده شده است.

عنوان تحقیق :پیشینه ریسندگی و رنگرزی در کرمان



منطقه کرمان از جمله مناطق هنر خیز ایران است و یکی از قطب های صنایع دستی ایران محسوب می شود.

صنایع رنگرزی و ریسندگی سنتی از جمله صنایعی هستند که در این منطقه رشد و نمو پیدا کرده اند و متاسفانه امروزه در خطر نابودی قرار دارند.بدین جهت سعی شده با استفاده ازمنابع مختلف این دو صنعت و سابقه آنها در منطقه کرمان معرفی و راهکارهایی جهت احیا و یا حفظ این هنرها صورت گیرد.