کاربرد زعفران در رنگرزی

زعفران یکی از رنگزاهای طبیعی به شمار می رود و که در این مورد در کتاب افسانه جاویدان فرش ایران و به نقل مستقیم آمده است:
رنگزای زعفران

رنگزای زعفران

زعفران از گیاه تیره ی زنبقیان و نام علمی آن CROCUS SATIVUS است . گیاهی است پیاز دار که در قائنات و بیرجند کشت می شود .
گل زعفران به رنگ ارغوانی مختلط است و در آشپزی به واسطه عطر و طعم و رنگ آن به کار می رود . در گذشته از زعفران برای رنگرزی الیاف ابریشمی استفاده می کرده اند ولی امروزه به لحاظ گرانی فوق العاده آن مصرف چندانی در رنگرزی ندارد . زعفران با دندانه زاج سفید به رنگ نارنجی و با دندانه قلع به رنگ زرد در می آید .

اطلاعات منبع:
کتاب افسانه جاویدان فرش ایران
مولف: محمد جواد نصیری
ناشر: انتشارات فرهنگسرای میر دشتی
نوبت چاپ: چاپ اول تهران،1389
صفحه نقل شده: 47

ادامه مطلب

پشم دباغی شده چیست؟

پشم دباغی شده یکی از مواد اولیه هایی است که از گذشته تا به امروز در صنعت فرش دستباف مورد استفاده قرار می گیرد در مورد پشم دباغی شده در کتاب فرشنامه ایران و به نقل مستقیم آمده است:
(صفحه 49)
پشم دباغی[Pasm-e dabbagi]

پشم دباغی شده

در برابر پشم مقراضی،پشمی که به صورت دباغی (و نه چیدن) از پوست گوسفند(پس از کشتار) جدا می شود.برای جدا کردن پشم از پوست از شیوه های گوناگون کمک می گیرند که دباغی یکی از آنها و کهنه ترین شیوه است.براساس این شیوه،پوست گوسفند در محلول آب و آهک،و گاهی ذراتی از پوست به آن چسبیده است به صورت یکنواخت رنگ نمی گیرد.برای بهره گیری از محلول «آب و آهک»،روش تازه ای نیز هست و آن اینکه کاری کنند که محلول تنها به سطح داخلی پوست مالیده شود تا پشم معیوب نگردد.شیوه ی دیگر جدا کردن پشم از پوست،روش «تعریق» است:پوست گوسفند را در اتاق مرطوبی که میزان حرارت آن 15 تا 20 درجه سانتیگراد باشد می آویزند تا آنکه پشم به آسانی از پوست جدا شود.به پشم دباغی،پشم کنده شده و پشم پوست نیز می گویند.پشم دباغی برای بافت قالی ، پشمی است «نامرغوب» و از این نظر تنها در قالیهای ارزانقیمت به کار برده می شود.استاندارد کردن پشم و نخ پنبه از نظر جنس و ثبات رنگ می تواند راهی موثر برای مبارزه با بهرگیری از پشم نامناسب در بافت قالی باشد. پشم مقراضی،پشم زنده



اطلاعات منبع:
کتاب فرشنامه ایران
مولف: دکتر حسن آذرپاد-فضل الله حشمی رضوی
ناشر: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
سال چاپ: تهران،1383
صفحه نقل شده 46

ادامه مطلب