گفته می شود که وجه تسمیه این طرح به مناسبت مردی تبریزی بنام میناخان بوده که آن را به وجود آورده و متداول ساخته است. به نظر من این توضیح را باید با احتیاط تلقی کرده چه قدمت این طرح از هفتاد و پنجمین سال قرن نهم، یعني هنگامی که طرحهای ایرانی تحت نفوذ طراحان تبریزی قرار گرفت، بیشتر است. من معتقدم که به احتمال قوی منشاء این طرح کردستان باشد، چه غالبا در قالیهای قدیمی ساوجبلاغ و بیجار دیده می شود.
این طرح با وجود یکنواختی مؤثر است و چون قسمت کوچکی است که تکرار می شود بافتن آن آسان است. به این جهت در اغلب نقاط ایران متداول شده است. قبل از جنگ این تنها طرحی بود که مردم ورامین (ناحیه ای حاصلخیز در جنوب تهران) از آن در قالیبافی استفاده می کردند. مردم این روستا به قدری قالی های مشابه از لحاظ طرح و اندازه بافتند که در فروش آنها دچار اشکال شدند. به این جهت، طرح دیگری اختیار کردند که آن هم بیش از قالی های قبلی برای آنها خوش یمن نبود. طرح مینا خانی یکی از طرحهای نمونه و رسمی است که توسط قاليبافان مشک آباد اراک (به صفحه ۱۵۸مراجعه شود)

(صفحه 52)
به کار برده می شود. استادان قالیباف تبریز نیز گاه گاه از آن استفاده می کنند و همچنین هر چند گاه یک بار در قالی های هریس و همدان و چهار محال دیده می شود.