استان کرمان یکی از باسابقه‌ترین مناطق‌ گلیم‌بافی‌ در‌ ایرانبه شمار مـی‌رود کـه صـرف نظر از عشایر و روستاییان،بسیاریاز زنان و دختران شهرنشین نیز‌ به این کار مشغولند.برخورداریاز تنوع قومی با فـرهنگ‌های بافندگی مختلف و وجود مواد‌ اولیه بومی همواره بستری مناسب‌ جهت‌ رشد و احیای این هـنر در این استان پدید آورده است.گلیم«شیریکی پیـچ»یا«سوزنی»یکی ازشـاخص‌ترین دستبافته‌های عشایر و روستائیان این استان محسوب می‌شود که با سابقه‌ای چند صدساله در سنت‌های بافندگی عشایرکرمان به خصوص افشارها‌ و بچاقچی‌ها ریشه دوانده است.ظرفیت بالای هنری و کاربردی این گلیم طی چند دهه گذشته تولیدکنندگان بسیاری را بـه سمت قطب‌های اصلی تولید این محصول(مناطق سیرجان و بافت)سوق داده،به‌طوری که امروزه تولیدات این منطقه سهم‌ عمده‌ای‌ از مصارف داخلی و صادرات خارجی را به خوداختصاص داده است.بررسی تولیدات این منطقه گویای آن است که طی سال‌های گذشته هم پا بـا ازدیـاد تقاضا،روند سنتی تولید این دستبافته‌ها دستخوش تغییرات زیادی‌ شده‌ است که تنوع‌طلبی درطرح و نقش‌های مورد کاربرد از مهم‌ترین آن می‌باشد.طرح و نقش این دستبافته‌ها آمیزه‌ای از طرح‌های اصیل گلیم‌بافی عشایر کرمان و طرح‌های برگرفته از سنت‌های نقش‌اندازی قـالی‌بافی افـشاری‌باف کرمان‌ به‌ شمار می‌رود که در چند سال گذشته به جهت همه‌گیری گلیم‌بافی از فرش‌بافی به این هنر ورود پیدا کرده است.این مقاله برمبنای مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی به مطالعه مهم‌ترین طرح‌های مشترک‌ بین‌ گلیم‌بافی‌ و فـرش‌بافی بـراساس اشتراکات و افتراقات موجود‌ پرداخته‌ است.

واژگان کلیدی:

(فرش افشاری‌باف،گلیم شیریکی‌پیچ،طرح ونقش)