اهالی قوچان در اصل شاخه هایی از کردهای تیره های شادلو و زعفرانلو هستند که از چند سال پیش از کردستان و قفقاز به شمال مشهد کوچانیده شده و در این شهر و اطراف آن تخته قاپو شده اند.
طرح ها و اسلوب های بافندگی آنها در اصل متاثر از نقش ها و روش های بافندگی قفقاز بوده به دلیل مجاورت آنها با تراکمه و بلوچ ها از سنت های متداول در قالی بافی این اقوام نیز به حکم همجواری تاثیراتی گرفته است. چنانچه فرش هایی با طرح های ترکمنی با حاشیه ای تقریبا مشابه آنچه در قفقاز معمول است در میان بافته های آنها نیز دیده می شود. گاهی در دو سر قالیچه های قوچانی به گلیم بافت های سوزنی دوزی شده ای بر می خوریم که تا حدود 50 سانتی متر عرض دارند که کیفیتی اقتباسی از روش های بافندگی تراکمه است. در برخی از دست بافته های آنان کیفیت ناخوشایند ، چروک خوردگی نیز به چشم می خورد. گره فرش های قوچانی از نوع ترکی ، تار و پود آنها بیشتر در مایه های آبی تیره ، قهوه ای ،بژ و عاجی با کمبود چشم گیری از رنگ قرمز است. اندازه های دلخواه بافنده های قوچانی دو ذرعی و کلگی است.