این مقاله با عنوان بررسی تطبیقی نقش اسطوره در ادبیات فارسی و در طرح و نقش فرش ایرانی، به مطالعه‌ی همگامی حضور اسطوره در ادبیات فارسی و در طرح و نقش فرش ایرانی می پردازد. شاید بتوان به صراحت، هنر ادب پارسی و هنر فرش ایرانی را هنرهایی اسطوره گرا نامید. از آن جهت که با اسطوره و مفاهیم اسطوره ای ارتباطی نزدیک و ریشه ای دارند. دست بافته ها (فرش-گلیم –قالی) و اسطوره به تناسب طبقه بندی نقشمایه‌های اصلی فرش و مفاهیم بنیادی اسطوره‌ای آن‌ها، در طرح هایی با عنوان طرح های گیاهی ، جانوری ، ابنیه ، تلفیقی و هندسی (طرح های رایج و اصیل فرش ایرانی) تقسیم می شوند. بیشترین َاشكال اسطوره‌ای در نقش های درختی و جانوری پدیدار می گردد. ترسیم و نقش كردن این نقشمایه ها بر متن قالی منطبق با تاویل مفاهیم معادل های اسطوره‌ای آن‌ها در ادب پارسی می باشند. اساطیر و بسیاری از افسانه های کهن چنانکه اریک فروم می‌گوید، رویا گونه اند. بنابراین، معنی پنهانی در زیر آن‌ها نهفته است. اعمال و افعال خارق‌العاده‌ی قهرمانان وشخصیت‌های اساطیری و وقایع عجیب و غیر واقعی آن باعث به وجود آمدن تفسیرهای اسطوره ای تمثیلی شده است. این اسطوره های سازنده ، در جهان بینی ونوع نگرش فردی بافنده‌ی فرش نیز جلوه گر می شود . اسطوره‌ی بهشت، هبوط، فنا ناپذیری انسان، گفتگو با پروردگار ، همه دیدارهای آشنایی است كه بر روح بافنده‌ی دست بافته (فرش-گلیم –قالی) نیز عیان شده و قدرت تخیّل ذهن سیال او را به نبوغ و خلاقیت می رساند . هنرمندان طراح فرش این اسطوره ها را به زبان تصویر، به صورت نقشمایه هایی با مفاهیم چند لایه‌ی اسطوره ای که ریشه در ادب پارسی دارند، با تباین رنگ زیبا به کمک گره ها، بازنمایی می کنند.