طرحی با بهره گیری از نگارههای نقشه « درختی جنگلی»، ترکیبی از نگارهای بید مجنون، سرو، تبریزی و درختهای میوه که در آن، درختهای پر از شکوفه و میوه، به صورت شکسته نقش شده است و متن را می پوشاند. این طرح زمانی در شمال غرب ایران مانند بیجار، همدان، اراک و ملایر رواج داشت و چون برای قالیهای متوسط درشت بافت مناسب است در کانونهایی مانند کرمان، اصفهان، کاشان، قم و مشهد که به طور معمول، فرش «مرغوب» می بافند، ناشناخته است.