دوران تیموری و در پی آن صفویه را باید، دوران اوج هنرهای مختلف ایرانی دانست، چرا که پس از یک دوران افول در بسیاری از هنرها به دلایلی مثل منع دینی و تهاجمات نظامی، در این دوران، این هنرها با حمایت حکام عمدتا غیر ایرانی و تلاش هنرمندان ایرانی رونق می گیرند. در این میان هنر نگارگری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده است.
در مقاله پیش رو ما به مطالعه تطبیقی نگارگری هرات با مکتب صفویه پرداخته ایم.

از منابع ادبي چنين استنباط مي شود كه تيمور، جانشين ايلخانان پس از تسخير بغداد، عده زيادي از هنرمندان و صنعتگران آن شهر را به مقر حكومت خود سمرقند روانه كرد ولي هيچ ونه كتاب خطي وجود ندارد كه بتوان به مكتب سمرقند اين دوره نسبت داد.
تيمور با همه خشونت اخلاقي و ويراني كه ببار آورد دوستدار علم و هنر بود و هنر نقاشي و ا به عبارتي مينياتورسازي در دوره اوبه طور شگفت آوري ترقي كرد و مي توان ادعا كرد كه باروري هنر مينياتور ويا نقاشي ايران در زمان جانشينان تيمور ومركزيت هرات آغاز مي شود. شيراز هم از مراكزي است كه بهترين آثار نقاشي اين زمان را نشان ميدهد .مكتب نقاشي در زمان سلطان ابراهيم پسر شاهرخ در شيراز رونق گرفت ويكي از كتاب هاي مشهور اين دوره به نام «خاوران نامه» در اين مكتب تهيه شده است (سال 885هجري) - نقاشي ايراني را بسياري مينياتور نام گذاشتند . در حالي كه اين واژه دقيق نيست وبه علاوه ريشهآن غير فارسي است. مينياتور ،واژه اي است كه از يك قرن پيش در ايران استفاده شده است .و براي جدا نمودن نقاشي اروپايي و نقاش گذشته ايران به كار برده مي شود. اين كتاب بيشتر درباره زندگي حضرت علي (ع) است.