در 70 میلی و امتداد جاده اصفهان به قم در دامنه کوه «ورغانه» روستای جوشقان قرار گرفته است.
این روستای کوهستانی و بظاهر کم اهمیت، از نظر قالی بافی تاریخی در خور توجه دارد و نقش زیادی در تولید قالی مدرن و جدید بازی می کند. در اوایل قرن 16 قالیها به هند صادر می شد و امروزه یکی از قطعات نفیس و اعلی مربوط به قرن 17 در موزه باستانشاسی تهران نگهداری می شود. در اواسط قرن 19 وقوع زلزله موجب قطع موقت تولیدات جوشقان گردید،تا اینکه در قرن 20 فعالیتها از سر گرفته شد.
ابعاد: تولیدات امروزه شامل قالیچه قالیچه تا اندازه های 20/2×50/1 متر، کناره های باریک و طویل. و قالی هایی در اندازه معمول (اتاق) تا 4×3 متر است.
رنگها: از درجات گوناگون آبی تا قرمز، زرد استفاده زیادی می شود. سبز برای آرایش قالی و ایجاد تضاد بکار می رود. قالیهای جدیدتر از قالیهای قدیمی تیره تر بنظر می رسند.
نقشها: این قالی ها تحت تاثیر نقشهای هراتی قرار گرفته اند. در تضاد با رنگ سرمه ای زمینه یک طرح خشتی در وسط قرار گرفته و طرح زمینه عبارتست از هراتی و اشکال مختلف خشتی.قالیهای با طرح مدال و گلدان نیز یافت می شوند، ولی طرح هراتی استفاده بیشتری دارد. گهگاه قالی هایی با نقشهای ملهم و اقتباس شده از طرحهای جنوب ایران و رنگ آمیزی این نواحی بچشم می خورند.
ساختار اولیه: تار و پود از کتان هستند.
گره: از گره فارسی استفاده می شود بافت درشت یا تقریبا ظریف است و در هر دسی متر مربع 2000-5000 گره می زنند.
پرز: از پشم مرغوب و براق ولی نسیتا نازک در بافت استفاده می شود و گره ها را نیمه بلند تا بلند می چیند.
کیفیت: قالیهای جوشقان بسیار بادوامند و از کیفیتی مطلوب برخوردارند.خریداران باید کاملا از تنوع و گوناگونی کیفیتها آگاه باشد چرا که همه قالیهایی که بر چسب جوشقان دارند در این ناحیه بافته نشده اند. قطعات قدیمی در بازار می توان یافت ولی قالیهای آنتیک تنها در دست دلالان عمده است.