تیره هایی از آنها به ویژه عشایری که در اطراف زاهدان و ایرانشهر هستند داد و ستدهای مرزی را شیوه ی سودآورتری تشخیص داده و در نتیجه قالی بافی را چندان شایسته ی اهمیت نمی دانند.
مهمترین طایفه ی بلوچ ها را «بهلوری ها» تشکیل می دهند که در شرق خراسان و به خصوص در اطراف تربت حیدریه و تربت جام زندگی می کنند و فرش بافی نیز در بین آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.



تیره ی دیگری از بلوچ ها (سالار خانی و رحیم خانی) در اطراف خواف و سرخس تخته قاپو شده و همانند بهلوری ها به قالی بافی می پردازند و سرانجام بلوچ های مستقر در زابل و حومه ی آن از تیره های سارانی، رخشانی، بارانی و جهان دیده که دست بافت های آنان از نظر کیفیت به مرغوبیت قالیچه ها، گلیم ها و خورجین های تیره های ذکر شده در بالا نبوده و بیشتر شباهت به بافت های افغانستان دارد.
قالیچه های بلوچی بیشتر سبک وزن بوده و نوع گره ی آنها فارسی (حداکثر 1600 گره در دسی متر مربع و در موارد استثنایی 3000 گره در دسی متر مربع) دارند و بیشتر از پشم های محلی تهیه می شوند. در گذشته ها بلوچ ها از پشم شتر نیز قالیچه می بافتند. تار و پود و پرزهای قالیچه های بلوچی بیشتر از پشم است ولی گاهی نیز از نخ های پنبه ای برای تار و پود دست بافت های خود استفاده می کنند. رنگ های قالیچه های آنان عموما طبیعی بوده و در زمینه های تیره مانند قرمز سماقی، قهوه ای، بژ و سیاه است و این دلیلی است که در بازار این دست بافت ها را گاهی «سیاه کار» می نامند.
فرش های بلوچی بیشتر در سبک هندسی و متاثر از طرح های ترکمن، قفقاز و همچنین ایل افشار بافته می شوند. یکی از طرح های مورد علاقه ی بافنه های بلوچی طرح آخوندی است که بیشتر در ناحیه ی سرخس بافته می شود. در زمینه ی بژ رنگ قالیچه که به صورت محرابی طراحی شده نقش درختی خدنگ و استوار، که مملو از برگ ها و گل های سه پره و پنج پره است، دیده می شود.
طرح های بُّته ای ، هراتی و میناخانی را نیز گاه با سبک هندی می بافند. یکی از طرح های معروف بلوچ ها طرح «مشهد – بلوچی» است که در آن متن قالیچه به صورت مشبک تقسیم شده و در داخل هر یک از خانه های این شبکه شکل الماس مانندی بافته شده است. رنگ زمینه ی این قالیچه ها اغلب قرمز و خطوط شبکه به رنگ آبی نیلی و پرزهای بلند و ابریشم مانند است.
بلوچ ها به پیروی از بافنده های ایل افشار قالیچه هایی با طرح مرغی نیز می بافند. طرح طاووسی یکی از انواع آن است. در این طرح چهار طاووس قرمز و سبز در زمینه ی سرمه ای فرش، ترنج کوچک الماس مانندی را در برگرفته اند. ممکن است این موتیف چهار طاووسی در طول فرش در چند نوبت تکرار شود. در زمینه ی لچک های به هم پیوسته ی فرش که اغلب به رنگ بژ هستند نیز نقش های این پرندگان توام با گلدان های گل بافته شده اند. حاشیه ی این قالیچه ها با شکل های هندسی پوشیده شده است.
بلوچ ها بیشتر در اندازه های کوچک می بافند. کوچک ترین آنها به عرض 80 تا 90 و طول 120 تا 140 سانتی متر و قالیچه های بزرگ تر به اندازه های تقریبی 100 × 150 سانتی متر و دو ذرعی های آنها به ابعاد تقریبی 110 ×200 سانتی متر است. بافت کَلِگی و کناره هایی در اندازه های متوسط نیز در میان آنها معمول است.

نوشته اند که این فرش زربفت و گرانبهایی (مرصع) بوده است که در کاخ خسرو قرار داشت و چون در آن به علت وجود گلهای آراسته بسیار بوده و در چشم انداز باغ در آن نمایان می شده است بنابراین به قالی بهار خسرو معروف گردیده است. این فرش تار و پودی ابریشمی داشته و با سنگهای قیمتی آراسته شده بود. محمد خاوندی در کتاب (روضه الصفا) می نویسد: مسلمانان پس از پیروزی در قادسیه شهر مداین پایتخت ساسانیان را پس از محاصره به تصرف در آوردند و گنجینه های پادشاهان ساسانی به دست مسلمانان افتاد، از جمله فرش معروف بهارستان یا بهار خسرو که عربها آن را قطف (غنچه یا شکوفه چیده شده) می گفتند با خود به مدینه بردند و قطعه قطعه کردند و بین خود تقسیم نمودند. متاسفانه آثار این فرش چیزی باقی نمانده است. این فرش بسیار بزرگ بوده و طول و عرض آنرا سی گز نوشته اند. در آثار بسیاری از مورخان سخن از این فرش به میان آمده است.

نعیم امامی در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار داشت: همایش فرش دستباف با هدف تولید، فروش و تحقق امر اقتصاد مقاومتی در چهارمحال و بختیاری برگزار خواهد شد.
وی گفت: از ابتدای سال جاری تا پایان آبان ماه به ۱۲ نفر تسهیلات در حوزه فرش پرداخت شده است.



مدیر کل صنعت، معدن و تجارت چهارمحال و بختیاری ادامه داد: فرش چالشتر چهارمحال و بختیاری یکی از فرش های ممتاز شناخته شده در جهان است و همچنین فرش های گبه، یلمه و نائینی نیز در استان شهرت دارند.
وی تاکید کرد: در سال جاری تاکنون چهار مورد پروانه فرش دستباف صادر شده است.