اصفهان یکی از کانون های قالی بافی ایران است که به طرح های اصیل فرش ایران پرداخته و در نقشه فرش آن، دخل و تصرف کمتری به عمل آمده است. در اصفهان، قالی بافی در زمان شاه عباس رواج یافت. در اصفهان، بافت فرش باگره فارسی است و قالی های نفیس، با رج شمار بالا و همراه با رنگ های نخودی در متن، و آجری در حاشیه است و به نقش ترنج های آبی سیر یا قرمز آجری بافته می شود. در این شهر، استادان برجسته ای وجود دارند که فرش های بسیار ممتازی بافته اند. در هنرستان عالی اصفهان، قالیچه های بسیار نفیسی تاکنون بافته شده است.
نجف آباد از مراکز بافت حوزه اصفهان است. بافته های این شهر به بافت های اصفهان شبیه است با این تفاوت که بافت نازل تر و رنگ های تیره تر از قالی های اصفهان دارند.
فریدن و سیمیرم بافت قالیچه های ارمنی باف از جمله تولیدات این مرکز است که در مناطق مسیحی نشین فریدن و سیمیرم رواج دارد.
کاشان گرچه شهرت کاشان مربوط به گلابتون و انواع زری و مخمل و پارچه های ابریشمی است ولی این مرکز از کانون های مشهور قالی بافی ایران هم است. قالی بافی در کاشان، آران، قمصر، نطنز و جوشقان گستردگی زیادی دارد که تا اصفهان ادامه می یابد. قالی کاشان از نظر بافت، دو پوده و با گره فارسی است که اکثرا، با رجشمار چهل، بافته می شود. در کاشان، به تعداد گره های قالی، اصطلاح (رَگ)، به کار می رود. رگ تعداد گره هایی است که در ۲۶ سانتیمتر بافت، زده می شود. چنانچه بخواهیم رگ را به رج تبدیل کنیم، کافی است که هر عددی را که بر حسب رگ نوشته می شود بر عدد ۴ تقسیم کنیم. دلیل این کار چنین است که در کاشان و برخی شهرهای اطراف آن، در اندازه گیری، فرش را به جای گره ذرعی، با چارک می سنجند که یک چهارم ذرع است. به عبارت دیگر، یک ذرع مساوی با ۴ چارک است. مرکز قالی بافی کاشان در بافت فرش های ابریشمی تخصص دارد و مثل شهر قم و تبریز، بهترین فرش های ابریشمی در آن جا را بافته است. بیشتر طرح های فرش کاشان، لچک و ترنج، شاه عباسی، واگیره، محرابی، شیخ صفی، درختی، گلدانی، دورنما و بته ای است. در کاشان، رنگرزخانه های متعددی دایر است که علاوه بر رنگ های طبیعی، از رنگ های شیمیایی هم استفاده میکنند.
جوشقان با آنکه قالی جوشقان در حوزه کاشان قرار دارد ولی از نظر بافت، با کاشان متفاوت است. بیشتر قالی های جوشقان سه پوده است و درشت باف. طرح قالی های این محل معمولا جنگلی و کشمیری است. رنگ اغلب فرشها صورتی، نارنجی، سبز، آبی و بیدمشکی است.در قالیبافی، جوشقان سابقه طولانی و شهرت زیادی دارد.
آران و بیدگل این دو محل از بخش های کاشان هستند که تولیداتی کلفت دارند با بافتی دو پوده و دارای نقشه هایی با طرح لچک و ترنج.
نطنز بافت قالی های این شهر تقریبا شبیه بافت کاشان است و طرح های کاشان و جوشقان هر دو در این محل بافته می شود.
میمه در میمه سه نوع فرش بافته می شود: خرسک، قالی و پشتی. بیشتر نقشه های مورد استفاده در این محل جوشقانی، جنگلی، کشمیری، شاه عباسی و افشان است.
خسرو آباد نزدیک میمه است و بافته هایی به رنگ گلی و آبی دارد که از بافت های میمه معروف ترند.
نائین بزرگ ترین مشخصه فرش های نائین کمبود تنوع در رنگ هاست و تکیه بر رنگ تقریبا سفید است چنان که گویی کویر در رنگ فرش های نائین اثر گذاشته است. قالی نائین با گره فارسی معمولا به صورت ۶لای یا ۹ لای و یک خفتی و دو خفتی بافته می شود. «لاي» اصطلاح خاصی است که در نائین، به جای رج شمار به کار می رود. قالی ۶ لای و یک خفتی را ریز باف و باکیفیت بالا و قالی ۹لای و دو خفتی را با کیفیت پایین می دانند. قالی نائین خوش بافت است و اکثرا گل ابریشمی است.

اراک اراک و چند شهر و روستای اطراف آن از مراکز مهم قالی بافی ایران است. قالی بافی در این شهر، با ورود چند شرکت خارجی در نیمه قرن نوزدهم گسترش یافت. تولیدات حوزه اراک از نظر کیفیت، متوسط و از نظر قیمت، ارزان است. رنگ قرمز دوغی فرش های اراک معروف است. رنگ های دیگر آبی، سرخ، زرد و شتری است.
ساروق این بخش با شهرت جهانی و اسمی تجارتی به کار قالی بافی می پردازد. بافت قالی های ساروق فشرده و رنگ آن تند است که با متن سرخ و حواشی آبی سیر بافته می شود و نقش ها بیشتر با گل های افشان همراه است. طرح ساروق در اراک، محلات، تفرش، خوانسار و مهاجران بافته می شود.
شازند قالی شازند یا سرابندی با طرح معروف به میری است که بافتش دو پوده و گره آن اغلب متقارن است.
ساوه قالی بافی در این حوزه بیشتر با روش روستایی است.
تفرش طرح سراسری و برخی نگاره های پرنده و درخت با طرح ترنج و رنگ نخودی، قرمز، آبی روشن از مشخصه های قالیچه های تفرش است.
فراهان بیشتر بافته های این شهر، با طرح لچک و ترنج و ماهی و بافت فشرده دیده می شوند.
محال و مشک آباد تولیدات این دو محل با بافت کلفت و خشن با طرح های هراتی، میناخانی، خرچنگی و چند طرح دیگر توأم است. بافت محال با کیفیت بهتر و رنگ آمیزی آن شفاف تر است.
ریحان روستایی است در خمین و قالی های آن با طرح جوشقان و بافت کلفت بافته می شود.
لیلیان ارمنی نشینان این بخش بافتی فشرده و یک پوده دارند که معمولا، با طرح و نقش خرچنگی و ماهی است.

کرمان و شهرهای اطراف آن از کانون های مهم قالیبافی ایران است. قالی کرمان سه پوده است و با گره فارسی بافته می شود. اصطلاح جفت که نصف رج است در کرمان رایج است. به این معنی که وقتی می گویند قالی ۳۵ جفت یعنی قالی ۷۰ رج و میزان محاسبه آن ذرع و برابر ۱۰۴ سانتیمتر است.
حوزه قالی بافی کرمان در مدت یک قرن و نیم، سه دوره متمایز را پشت سر گذارده است. در حال حاضر، قالی کرمان با طرح های باغی، ماهی درهم، سبزیکار، شاه عباسی، درختی، قاب قرآنی و چند طرح دیگر بافته می شود که متأسفانه در برخی از تولیدات به طور کمانه شیب (بی گره بافی) استفاده می شود. قالی بافی در حوزه کرمان، در شهرهای کرمان، راور، زرند و رفسنجان به شیوه شهری است ولی در مناطق سیرجان، بافت، شهربابک و روستاهای اطراف آن، به شیوه روستایی است. در این حوزه قالیچه افشار با طرح شکسته و نقش مرغ و ترنج و درخت، محصول بافندگان ایل افشار کرمان معروفیت دارد.

گنبد کاووس، گمیشان و آق قلعه مرکز استقرار عشایر ترکمن در این سه محل و نواحی اطراف آن قرار دارد که هر سه، از کانون های بافت قالیچه های ترکمن هستند. قالیچه ترکمنی با دار افقی و یک پوده بافته می شود. نقش طرح ها شکسته است و متن آن پوشیده از نگاره های هندسی است. نگاره های اصلی ترکمنی اغلب هشت ضلعی است که گاه، مربع شکل و گاه مانند لوزی است. در قالیچه های ترکمنی، بیش از هر چیز نگاره های مفهوم دار و تمغا (نشان) و اونقون (تونم) هایی که ساده شده است وجود دارد.